مقایسة تطبیقی ارکان فلسفی ترویج با نظریه‌های محیط‌زیستی: راهبردی برای مدیریت محیط‌زیست روستایی

هدف از مطالعه تطبیقی– توصیفی حاضر، مقایسه فلسفه ترویج با نظریه­ های اخلاقی و دیدگاه­ های محیط‌زیستی به منظور یافتن راهبردی در جهت مدیریت محیط‌زیست روستایی است. تحلیلی بر دیدگاه­ های محیط‌زیستی و مقایسه این نظریه­ ها نشان می­دهد با توجه به اینکه بعضی از اصول فلسفی ترویج در جهت نظریه­ های محیط‌زیستی است، اما ترویج از این اصول برای حفاظت محیط‌زیست روستایی بهره نبرده و حفظ محیط‌زیست را به نفع افزایش تولید، کمتر مورد توجه قرار می­دهد. با توجه به معضلات محیط‌زیست روستایی، اهداف و وظایف ترویج برای حل این معضلات، نیازمند به روز رسانی و تغییر هستند، لذا فلسفه اسلام و دیدگاه­های محیط‌زیست­ گرایی مانند بوم‌شناسی عمیق، سبزها، بوم‌شناسی اجتماعی و منطقه­ گرایی زیستی می­تواند راهنمای ترویج در حل مسائل محیط‌زیست باشد. تحلیلی ژرف ­نگرانه بر مستندات نشان داد که ترویج باید اعتدال، تنوع، توسعه متوازن، توسعه ظرفیت­ های انسانی، ارتقاء بهره­ وری در تولید، ترویج ارزش­ های اخلاقی- دینی محیط‌زیستی و احترام به طبیعت را در کنار تکیه بر دانش بومی، رهبری رهبران محلی، مشارکت مردم، حمایت از تشکیل سازمان­ های مردمی، آینده ­نگری و تفکر سیستمی مورد تأکید قرار دهد تا دستیابی به توسعه پایدار کشاورزی و نهایتاً توسعه متوازن جوامع محلی امکان ­پذیر گردد.